To działania podejmowane w celu jak najdokładniejszego poznania sytuacji uczennicy/ucznia oraz dostrzeżenia, co wpłynęło na tę sytuację. Nasi specjaliści – psycholodzy, pedagodzy, logopedzi diagnozują odpowiednio: potencjał intelektualny dziecka, funkcjonowanie emocjonalne i społeczne (a w tym np.: jak uczennica/uczeń radzi sobie z trudnymi emocjami, jak dogaduje się z innymi, jakie ma poczucie własnej wartości), poziom funkcjonowania analizatorów (wzrokowego i słuchowego), rozwój umiejętności szkolnych w obszarze pisania, czytania, liczenia, zakres wiedzy szkolnej (znajomość zasad pisowni, gramatyki i in.), poziom rozwoju mowy, a w razie potrzeby również inne obszary funkcjonowania dziecka i jego rodziny. W celu dokonania diagnozy wykorzystujemy rozmowę z uczennicą/uczniem jego rodzicem, nauczycielm (wywiad), obserwację oraz różnorodne testy psychologiczne oraz pedagogiczne. Staramy się wciąż doskonalić i zdobywać wiedzę i umiejętności oraz doposażać poradnię w nowoczesne narzędzia diagnostyczne.

Diagnoza pedagogiczna, to specjalistyczne działania mające na celu rozpoznanie indywidualnego potencjału edukacyjnego ucznia, podłoża jego sukcesów lub przyczyn różnego rodzaju niepowodzeń szkolnych. Umożliwia  także rozpoznanie nieprawidłowości rozwoju i zachowania ucznia oraz pomaga dobrać najskuteczniejsze metody uczenia się.  Ma szczególne znaczenie na początku kariery szkolnej dziecka. Diagnoza pedagogiczna pomaga miedzy innymi wyszukiwać uczniów ponadprzecietnie zdolnych, rozpoznawać specyficzne trudnosci w uczeniu się, dysleksję, dyskalkulię i stanowi podstawę do skutecznej pomocy lub terapii pedagogicznej.

Brak osiągnięć w nauce, częste niepowodzenia szkolne zazwyczaj wiążą się z trudnościami w czytaniu, pisaniu, liczeniu i innych czynnościach szkolnych i odnoszą się do dzieci: 

• o inteligencji przeciętnej i niższej niż przeciętna,
• z zakłóceniami funkcji wzrokowych i słuchowych,
• z zakłóceniami i opóźnieniami rozwoju ruchowego razem z zakłóceniami procesu lateralizacji,
• o zaburzonym rozwoju procesów emocjonalno–motywacyjnych,
• z zaburzeniami mowy,
• z zaburzeniami zdolności matematycznych,
• z zaburzeniami dynamiki procesów nerwowych.

Trudnościom szkolnym często towarzyszą także trudności wychowawcze, zaburzenia aktywności, zaburzenia emocjonalne, zaburzenia relacji społecznych. 
Na indywidualne badania pedagogiczne w poradni psychologiczno-pedagogicznej rodzice/opiekunowie mogą zgłaszać swoje dzieci tylko dobrowolnie w sytuacji podjecia takiej decyzji samodzielnie lub po konsultacji z nauczycielem w szkole. 

Zbigniew Sowa

W naszej poradni psychologiczno-pedagogicznej przeprowadzana jest nowoczesna diagnoza (i terapia) pedagogiczna metodą Warnkego. Metoda opracowana przez Freda Warnke przeznaczona jest dla dzieci od 6-go roku życia oraz osób dorosłych, u których występują trudności w zakresie czytania, pisania i mówienia. Według koncepcji twórcy metody, przyczyną powyższych problemów są trudności w automatyzacji przetwarzania słuchowego, wzrokowego i motorycznego. Czytanie, pisanie i mówienie to złożone czynności umysłowe, które przebiegają prawidłowo tylko wtedy, gdy są w pełni zautomatyzowane. Procedura diagnostyczna składa się z 14 zadań testowych badających kompetencje z zakresu percepcji wzrokowej, słuchowej oraz motoryki. Metodę Warnkego wyróznia fakt, że koncentruje się ona na przyczynach trudności w czytaniu i pisaniu, a nie na ich objawach.

Elżbieta Zarzycka

Odbywa się podczas umówionego spotkania uczennicy/ucznia z psychologiem - w celu zbadaia narzędziami diagnostycznymi odpowiednimi do wieku dziecka poziomu jego rozwoju umysłowego.

• mozliwości intelektualnych;
• cech osobowości;
• dojrzałości szkolnej;
• rozwoju psychomotorycznego;- predyspozycji zawodowych;funkcjonowania emocjonalnego i społecznego;
• relacji szkolnych i rdzinnych.

Mają one na celu uzyskanie informacji o mocnych stronach dziecka oraz wykrycie ewentualnych nieprawidłowości 
w rozwoju i ich wpływu na funkcjonowanie w różnych sferach życia dziecka i rodziny. Diagnozy psychologicznej dokonuje się stosując odpowiednie testy psychologiczne, wywiad środowiskowy, obserwację.

Diagnoza logopedyczna to postępowanie badawcze mające na celu ocenę rozwoju mowy osoby badanej oraz określenie ewentualnych nieprawidłowości występujących w procesie komunikowania się. Ma wykluczyć lub określić charakter zaburzenia, znaleźć przyczynę zaistniałych nieprawidłowości, ustalić rodzaj terapii oraz rokowania na przyszłość. Diagnoza logopedyczna uwzględnia badanie mowy oraz szereg czynności dodatkowych, jak badanie sprawności narządów mowy, badanie słuchu, lub badanie psychologiczno-pedagogiczne. Badanie logopedyczne obejmuje:  

1. Określenie problemu na podstawie badania wstępnego (wywiad, obserwacja, orientacyjne badanie mowy) oraz badań uzupełniających, które mogą obejmować: badanie stanu i sprawności aparatu artykulacyjnego, funkcji połykowej, funkcji oddechowych, słuchu fonematycznego (umiejętność różnicowania i identyfikowania głosek), pamięci werbalnej (zdolność zachowania w pamięć ciągu wyrazów), kinestezji mowy (czucie ułożenia narządów artykulacyjnych), płynności 
i prozodii mowy, emisji głosu, praksji i gnozji oraz orientacyjne badanie słuchu. 

2. Sformułowanie diagnozy logopedycznej na podstawie badania podstawowego uwzględniającego poziom rozumienia 
i nadawania mowy oraz opcjonalnie umiejętności w zakresie pisania i czytania. Na tym etapie, jeżeli zachodzi taka potrzeba, wykonuje się również badania specjalistyczne – laryngologiczne, neurologiczne, psychologiczne. 

3. Weryfikacja hipotez/diagnozy logopedycznej. 
Postępowanie diagnostyczne przebiega w oparciu o całościowe spojrzenie na klienta z uwzględnieniem zarówno jego potrzeb językowych, jak i niejęzykowych. 

Prawidłowy rozwój mowy:

• pierwsze miesiące życia - powstają przypadkowe dźwięki tzw. głużenie
• ok. 6 miesiąca życia - powtarzanie usłyszanych dźwięków tzw. gaworzenie
• 1-2 rok życia - pojawiają się pierwsze wyrazy: mama, tata, baba,dziecko wymawia samogłoski ustne: a, o, e, i, u, y oraz spółgłoski: p, b, m, d, t, n , a także zmiękczone: pi, bi, mi
• 2-3 rok życia - pojawiają się proste zdania,dziecko wymawia samogłoski nosowe: ę, ą i spółgłoski: w, f, wi, fi, ś, ź, ć, dź, ń, l, li, k, g, ch, ki, gi, chi, j, ł, pojawiają się spółgłoski s, z, c, dz
• 4-5 rok życia - pojawia się głoska r oraz głoski: sz, ż, cz, dź
• 5-6 rok życia - utrwalane są głoski: sz, ż, cz, dż
• 7 rok życia - technika mówienia opanowana

Jeżeli jesteś zaniepokojony rozwojem mowy Twojego dziecka, wydaje Ci się, że odbiega od rozwoju rówieśników - nie czekaj, aż dziecko "wyrośnie". Zapraszamy na rozmowę.  
Poradnia nasza dysponuje specjalistycznym sprzetem i oprogramowaniem komputerowym do diagnozy logopedycznej: 

Logopedia 2 (Young Digital Planet), który zawiera materiał do diagnozy (i terapii) opóźnień i zaburzeń rozwoju mowy z możliwością nagrania i odsłuchania wypowiedzi dziecka. Zawiera pakiety: do głosek ciszących (ś,ź,ć,dź); syczących (s,z,c,dz); szumiących (sz,ż,cz,dż); łoski "L"; głoski "r"; sfonem (do usprawniania słuchu fonemowego); echo korektor (pomocny w terapii zaburzeń płynności mowy).

Eduterapeutica Logopedia, który zawiera ównież materiał do diagnozy (i terapii) opóźnień i zaburzeń mowy z możliwością nagrania i odsłuchania. W skład zestawu wchodzą pakiety: z głoskami ciszącymi, głoskami syczącymi, głoskami szumiącymi, głoską "L", głoską "r", głoskami (k,g).

Platforma do badania zmysłów, która umozliwia przeprowadzenie przesiewowego badania słuchu, wzroku i mowy. Pakiet do diagnozy słuchu zawiera badanie: audiometryczne,  słyszenia w szumie i koncentracji słuchowej. 

Katarzyna Tokarska, Elżbieta Jaros

Integracja Sensoryczna (SI) to nowoczesna i bardzo skuteczna forma terapii dzieci. Integracja Opiera się na neurofizjologicznych podstawach klinicznej obserwacji i standaryzowanych testach. Integracja sensoryczna to proces organizujący (integrujący) docierające do mózgu informacje zmysłowe (sensoryczne) płynące zarówno ze środowiska jak i z ciała, tak aby mogły być one użyte do celowego działania. Większość z nas nie jest świadoma, ani nie analizuje tego, jak funkcjonują nasze układy zmysłowe, jak koordynują, przetwarzają i integrują docierające do naszego ciała informacje. Centralny system nerwowy jest odpowiedzialny za przetwarzanie i porządkowanie informacji dostarczanych przez zmysły. Gdy tylko mózg zinterpretuje informację, przesyła odpowiedzi w formie reakcji fizycznej, myśli lub uczuć. Na ogół większość z nas zdaje sobie sprawę z istnienia 5 zmysłów – smaku, zapachu, wzroku, słuchu oraz dotyku, jednak poza tymi zmysłami istnieją jeszcze dwa bardzo istotne zmysły dostarczające nam informacji z naszego ciała, a mianowicie zmysły równowagi oraz czucia głębokiego. Tak więc mózg rozpoznaje, interpretuje i segreguje informacje płynące z receptorów wzrokowych, słuchowych, smakowych, dotykowych, proprioceptywnych (czucie głębokie), przedsionkowych (zmysł równowagi) tak, aby mogły zostać one użyte w działaniu, będącym odpowiedzią na wymagania otoczenia. Gdy informacje te płyną bez większych zakłóceń, wcale nie jesteśmy świadomi istnienia owych skomplikowanych procesów rozgrywających się w naszym systemie nerwowym, a mających wpływ na takie codzienne czynności jak np. mowa, planowanie ruchu, napięcie mięśniowe, postawa czy percepcja wzrokowa. Ta wewnętrzna wymiana akcji i reakcji, której rozwój następuje przez najmłodsze lata, od urodzenia do około ósmego roku życia, kształtuje podstawy wyobrażenia dziecka o sobie oraz podstawy jego osobowości. Przygotowuje dziecko do bardziej zaawansowanej edukacji, która następuje później. Jeśli proces integracji sensorycznej działa wydajnie, uwaga może zostać skierowana na inne oczekujące na realizację zadania oraz ruchy koordynowane w użyteczny i wydajny sposób. U niektórych dzieci mózg nie daje sobie rady z organizowaniem informacji pochodzących ze zmysłów i zwykłe odczucia mogą zakłócać naukę oraz zachowanie. To może powodować, iż dziecko jest skonsternowane, ma rozproszoną uwagę i jest źle zorganizowane. Radzenie sobie ze zwykłymi wymaganiami codziennego życia staje się trudne i frustrujące.

Czym są deficyty integracji sensorycznej (SID)? To popularny, ale często mylnie diagnozowany problem, polegający na tym, że informacje przesyłane przez zmysły są nieprawidłowo interpretowane przez centralny układ nerwowy.

 Czy twoje dziecko zdradza objawy deficytów integracji sensorycznej? Niektóre z oznak to: nadwrażliwość lub niewielka wrażliwość na dotyk, smak, zapach, dźwięk lub bodźce  wzrokowe. Dzieci mogą unikać dotyku, odmawiać noszenia niektórych ubrań, być wybredne przy jedzeniu lub zasłaniać oczy lub uszy przy dźwiękach lub świetle. Odwrotnie, mogą również poszukiwać wrażeń, uwielbiać zabawę w błocie, chwytanie innych, mogą wzmacniać głos w odbiornikach, wybierać bardzo gorącą kąpiel i ostre jedzenie, a nawet wydawać się obojętne na wskazówki płynące ze zmysłów. Mogą poszukiwać ruchu takiego jak kręcenie się, bujanie, podskakiwanie lub chować się, unikając aktywnych zabaw. Mogą charakteryzować się niezwykle niską lub wysoką aktywnością. Mogą być w nieustannym biegu, męcząc wszystkich wokoło, lub też poruszać się powoli, łatwo się męczyć i w ogóle zdradzać niewielkie zainteresowanie światem. Takie dziecko może mieć kłopoty z koordynacją ruchową. Może być niezgrabne, wydawać się nieuważne i bardziej podatne na uleganie wypadkom.  

Jak to rozpoznać? Zastanów się i odpowiedz na następujące pytania.  Czy twoje dziecko:

• unika zabaw na zjeżdżalniach, drabinkach, cierpi na chorobę lokomocyjną;
• nie lubi gier i zabaw sportowych, ma kłopoty z łapaniem piłki, jazdą na rowerze, itp.;
• jest „niezgrabne” ruchowo, często myli strony prawo-lewo;
• ma słabą sprawność rąk, nieprawidłowo trzyma narzędzie pisarskie;
• nie lubi kolorowania, wycinania, układania wzorów z klocków i puzzli;
• ma opóźniony rozwój mowy lub wadę mowy;
• ma trudności w nauce czytania i pisania, jest nadpobudliwe psychoruchowo, ma trudności z koncentracją uwagi i pamięcią;
• negatywnie reaguje na bodźce dotykowe lub/i słuchowe.

Jeśli odpowiedzieliście Państwo twierdząco przynajmniej na kilka pytań, może to być podstawą do przeprowadzenia badań w zakresie integracji sensorycznej. Terapeuta SI z naszej poradni za pomocą Obserwacji Klinicznej i specjalistycznych testów postawi diagnozę i opracuje indywidualny program terapii. 

Elżbieta Zarzycka, Iwona Stachura